Ο Γερμανός φυσικός Γκέοργκ Σίμον Ωμ (1987-1854) που διατύπωσε τον Νόμο του Ωμ που συνδέει την τάση και την ένταση του ρεύματος που διαρρέει έναν αγωγό
Ο πατέρας του ήταν κλειδαράς και ακολούθησε στην αρχή το επάγγελμά του.
του Βερολίνου.
Για αρκετό διάστημα, έμεινε μακριά από τη διδασκαλία, επειδή διαφώνησε με το υπουργείο Παιδείας πάνω σε ζητήματα παιδαγωγικής. Στο διάστημα αυτό είχε τη δυνατότητα να ασχοληθεί σοβαρά με τη Φυσική Επιστήμη, την οποία εμπλούτισε με ιδιαίτερα σοβαρές ανακαλύψεις.
Το 1833 διορίστηκε διευθυντής στην Πολυτεχνική Σχολή της Νυρεμβέργης και το 1849 έγινε καθηγητής της Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου.
Δείτε σε προσομοίωση τον νόμο του Ωm
Ο Ohm ασχολήθηκε επίσης με την Ακουστική, την Οπτική και τη Μηχανική.
Το 1843 απέδειξε ότι το ανθρώπινο αυτί είναι σε θέση να συλλάβει ημιτονοειδείς ταλαντώσεις και διατύπωσε μια θεωρία για τη λειτουργία της σειρήνας.
O Ohm γνωρίζοντας την εργασία του Fourier, πίστεψε στην ύπαρξη μιας αναλογίας ανάμεσα στα φαινόμενα ροή θερμότητας και ροή ηλεκτρικού φορτίου.
Μετά από πολυάριθμα πειράματα κατάφερε να δείξει ότι μία σχέση αντίστοιχη με εκείνη του Νόμου Fourier ίσχυε και για το «ηλεκτρικό ρευστό» - με σημερινή ορολογία για την ένταση του ηλεκτρικού ρεύματος.
Ο νόμος που θα χαρακτηρίζεται με το όνομά του εμφανίζεται το 1827 στο βιβλίο του
Die galvanische Kette, mathematisch bearbeitet (Το γαλβανικό κύκλωμα, ερευνούμενο με μαθηματικά )
Για έξι περίπου χρόνια έζησε με σοβαρότατες στερήσεις μέχρι που η αναγνώριση ήρθε από την Αγγλία. Στο RoyalSociety του Λονδίνου οι Άγγλοι ερευνητές διέκριναν τη σημασία της εργασίας του και το 1842 του απένειμαν το ιδιαίτερα σημαντικό Μετάλλιο Copley.
Η συνέπεια ήταν ότι και οι Βαυαροί άρχισαν να αναγνωρίζουν το έργο του και το 1849 στα εξήντα του χρόνια έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου.
Σήμερα στο Μόναχο οι σύγχρονοι Γερμανοί του έχουν στήσει έως και ανδριάντα, ενώ η λέξη Ohm για τη μονάδα μέτρησης της αντίστασης κάνει το όνομά του αθάνατο τουλάχιστον για τον αιώνα που διανύουμε.
Το 1833 διορίστηκε διευθυντής στην Πολυτεχνική Σχολή της Νυρεμβέργης και το 1849 έγινε καθηγητής της Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου.
Δείτε σε προσομοίωση τον νόμο του Ωm
Για να υπάρχει ροή ρεύματος μέσω μίας αντίστασης θα πρέπει στα άκρα της αντίστασης να εφαρμόσουμε τάση. Ο νόμος του Ohm συνδέει την τάση (V), το ρεύμα (I) και την αντίσταση (R).
Η σχέση αυτή μπορεί να γραφτεί με τρεις τρόπους:Το 1830 επισήμανε το φαινόμενο της πόλωσης των ηλεκτρικών στηλών.
I =V/R
R =V/I
V = I x R
όπου:V=τάση σε Volts (V)I=ρεύμα σε Amperes (A)R=αντίσταση σε Ohm (Ω)
Ο Ohm ασχολήθηκε επίσης με την Ακουστική, την Οπτική και τη Μηχανική.
Το 1843 απέδειξε ότι το ανθρώπινο αυτί είναι σε θέση να συλλάβει ημιτονοειδείς ταλαντώσεις και διατύπωσε μια θεωρία για τη λειτουργία της σειρήνας.
O Ohm γνωρίζοντας την εργασία του Fourier, πίστεψε στην ύπαρξη μιας αναλογίας ανάμεσα στα φαινόμενα ροή θερμότητας και ροή ηλεκτρικού φορτίου.
Ο νόμος που θα χαρακτηρίζεται με το όνομά του εμφανίζεται το 1827 στο βιβλίο του
Die galvanische Kette, mathematisch bearbeitet (Το γαλβανικό κύκλωμα, ερευνούμενο με μαθηματικά )
Για έξι περίπου χρόνια έζησε με σοβαρότατες στερήσεις μέχρι που η αναγνώριση ήρθε από την Αγγλία. Στο RoyalSociety του Λονδίνου οι Άγγλοι ερευνητές διέκριναν τη σημασία της εργασίας του και το 1842 του απένειμαν το ιδιαίτερα σημαντικό Μετάλλιο Copley.
Η συνέπεια ήταν ότι και οι Βαυαροί άρχισαν να αναγνωρίζουν το έργο του και το 1849 στα εξήντα του χρόνια έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου.
Σήμερα στο Μόναχο οι σύγχρονοι Γερμανοί του έχουν στήσει έως και ανδριάντα, ενώ η λέξη Ohm για τη μονάδα μέτρησης της αντίστασης κάνει το όνομά του αθάνατο τουλάχιστον για τον αιώνα που διανύουμε.
Αναρτήσεις
