Η μέθοδος του κώνου προστασίας (Cone Protection Method – CPM)
είναι η απλούστερη και παλαιότερη ως προς το ηλεκτρογεωμετρικό μοντέλο που χρησιμοποιεί γι’ αυτό η χρήση της ευδοκιμεί και συνηθίζεται σε μικρά σκάφη . Το σκεπτικό πίσω από αυτή τη μέθοδο είναι ότι ο κεραυνός προτιμάει να συνδεθεί με το υψηλότερο δυνατό σημείο (εν προκειμένω το αλεξικέραυνο) παρά με οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο που βρίσκεται εντός του κώνου. Ουσιαστικά σχηματίζουμε έναν κλωβό Faraday [9] μέσα στον οποίο εσωκλείουμε το σκάφος.
Στην προσπάθειά μας να υπολογίσουμε τα κατάλληλα γεωμετρικά μεγέθη της ζώνης προστασίας μας ενδιαφέρουν κυρίως οι εξής παράμετροι: Η κορυφή του κώνου ορίζεται από το υψηλότερο σημείο του αλεξικέραυνου το οποίο σχηματίζει γωνία 45° με την πλευρική επιφάνεια του κώνου αν θέλουμε η αναλογία προστασίας να είναι 1:1 (Η : d). Η γωνία που σχηματίζει το ύψος με την πλευρική επιφάνεια μπορεί να είναι και 60° αν θέλουμε η αναλογία προστασίας να είναι 2:1 αλλά πρέπει να έχουμε υπόψιν ότι όσο αυξάνεται το άνοιγμα της γωνίας, τόσο αυξάνεται και η πιθανότητα να αποτύχει το σύστημα που σχεδιάζουμε.
Στόχος μας είναι να καθορίσουμε κατάλληλα το ύψος του αλεξικέραυνου ώστε η ακτίνα της βάσης για τη συγκεκριμένη γωνία να είναι επαρκώς μεγάλη ώστε να καλύπτει το σκάφος. Το μεγάλο μειονέκτημα του κώνου προστασίας είναι ότι δεν λαμβάνει υπόψιν κανένα στοιχείο του κεραυνού στον υπολογισμό της ζώνης προστασίας και γενικά δεν θεωρείται απόλυτα επιστημονικά εξακριβωμένο.
Αναρτήσεις
